Tihar
Door: Anja
Blijf op de hoogte en volg Anja
25 Oktober 2009 | Nepal, Kathmandu
Heej Allemaal,
Afgelopen week hadden we voor de veranderding weer een festival. Tihar! Tijdens dit festival vereren ze veelal de dieren.
Zo zijn ze op donderdag begonnen. Deze dag moesten de mensen hier de kraaien (vogels) vereren. Zo moesten ze eerst een schaaltje eten aan de vogels geven voordat ze zelf mochten eten.
Op vrijdag waren de koeien aan de beurt. De koe is hier altijd al heilig maar op deze dag kregen de koeien een tika (stip op het hoofd) en een bloemen krans!
Op zaterdag waren de honden aan de beurt. Dit vond ik wel een beetje vreemd. want normaal lopen die honden gewoon los over straat en worden ze in mijn ogen af en toe een beetje mishandeld. Maar op deze dag kregen ze een tika en wat eten!
Op zaterdag ben ik ook met de bus naar Pokhara gegaan om daar samen met Willeke en Michael (2 van de andere vrijwilligers) het festival te vieren. De busrit duurt normaal ongeveer 6 uur maar doordat het festival was en iedereen dus vrij was, was het druk op de weg en duurde de busrit zo'n 2 uur langer. Maar gelukkig heb je wel hele mooie uitzichten onderweg dus daardoor was het wel te doen.
Ook begon op zaterdag het lichtfeest. Dit feest duurde 3 dagen. In Kathmandu hadden ze zelfs op vrijdag overal al lichtjes opgehangen. Het zag er super gezellig uit. Net kerstmis, alle straten versierd met gekleurde lampjes en huizen waar ze kaarsjes aansteken.
Zo ook in Pokhara. En bij het lichtfeest hoort blijkbaar dans op straat. Overal waren groepen met grote muziekinstalaties waar dan een paar jongens of meisjes bij aan het dansen waren. Mooi om te zien.
Op zondag ben ik samen met Willeke naar het dorpje Nirmal Pokhari gegaan. Dit is het dorpje waar Willeke en Michael vrijwilligerswerk doen en dus ook wonen gedurende de week. Ik mocht ook 2 nachtjes bij hun gastgezin slapen zodat ik de blangrijkste dag van het festival (de maandag; bai tika) bij deze familie mee kon maken.
Op zondag werd er nog niet veel gevierd voor het festival. Alleen de mannen waren de hele dag aan het kaarten. Willeke en ik besloten daarom ook om een stuk te gaan wandelen. Vanaf de berg waarop het dorpje ligt heb je een heel mooi uitzicht over Pokhara en de bergen die erachter liggen. Toen we na een tijdje gelopen te hebben weer terug wilde gaan naar het huisje van de familie, kwamen we een hele groep vrouwen tegen die allemaal in rode sari's gekleed waren. Ze vroegen of we mee wilde gaan. Oke! Wij dus mee.
We liepen naar een huis toe (was niemand te zien) en voor dat huis gingen ze liedjes zingen onderbegeleiing van een trom. Ook werd er gedanst (wij dus ook). Na een paar liedjes kwam er een man aanlopen en gaf de dames wat geld en rijst. Blijkbaar gaan tijdens dit festival verschillende groepen op deze manier rond om geld op te halen.
De dames gingen hierna door naar een ander huis, Willeke en ik vonden dat we ons steentje wel bijgedragen hadden en vervolgde onze route verder naar het huis van de gastfamilie.
Later kwamen er ook nog een paar kinderen voor 'ons' huis zingen om geld op te halen. Heel grappig. Wij vonden het wel iets weg hebben van 'sint maarten'.
En 's avonds (net toen we naar bed wilde gaan) kwam er nog een hele groep, incl. cd=speler en grote boxen!, dansen en zingen. (en dus geld ophalen). Was wel mooi om te zien maar ze bleven denk ik wel een uur! dus heel veel geld halen ze niet op, op zo'n avond!
Maandag was het Bai Tika. Dit is de belangrijkste dag van het festival. Het wordt ook wel de broertjes en zusjes dag genoemd.
Shrijanna, de dochter van de familie, vertelde aan Willeke dat Willeke en ik een sari aan moesten. Er werd een koffer tevoorschijn getoverd waaruit de sari's werden gehaald. We kregen een hele mooie roze sari aan. eigenlijk is het gewoon een hele lange doek die je op een Ingewikkelde manier om wikkeld. Gelukkig heeft Shrijanna hem voor ons omgedaan. Daarna zagen we er prachtig uit en voelde we ons ook wel een beetje speciaal! Een sari zit alleen niet heel gemakkelijk, je moest steeds opletten dat je niet op de stof ging staan.
Intussen was alles al klaar gezet voor de seremonie. Kaarsen, poeder voor de tika, borden met fruit en lekkers, bloemen kransen, enz.
Als eerste werden de tika's aan de jongens gegeven. De dochters van de familie gaven de tika's aan de 'broers' (ook de jongens die geen broers waren zoals michael, kregen een tika van de dochters). Na de tika kregen ze een bord met fruit en lekkers. Als dank moesten ze de zussjes geld geven.
Ook wij kregen een tika en een bord met fruit. Heel bijzonder om dit een keer mee te maken.
Om 1 uur kregen we ook eindelijk ons ontbijt (na de seremonie). Dit was Daal Bhaat. Maar wel een speciale (volgens Willeke) we hadden nu vlees en andere groentes.
Dinsdags zijn we terug naar Pokhara gegaan.
Op woensdag had ik lekker een dagje voor mezelf gepland. Met een bootje ben ik het meer over gegaan. en aan de andere kant van het meer kon je een berg op klimmen (via een pad) die naar de world peache pagoda lijdt. Hier ben ik een kijkje gaan nemen.
Je kon aan de andere kant van de berg weer naar beneden en dan kwam je (ongeveer) uit bij 'de waterval van Pokhara'. Tja na de Victoria Falls in Zimbabwe viel deze waterval natuurlijk een beetje tegen. Maar ook voor de andere toeristen (ik neem aan dat ze niet allemaal bij de victoria falls zijn geweest) viel hij denk ik tegen. Zo werden er meer foto's van mij gemaakt dan van de waterval. Ik was dan ook wel de enige blanke maar ik leek wel een beroemdheid of zo. Zelfs meisjes kwamen vragen of ze en foto van me mochten maken! Echt raar!
Verder ben ik veel op stap geweest in de Blues bar. Een heel gezellig tentje waar iedere avond een bandje speelt. Het is vooral gezellig omdat je hier meer contact hebt met de locals dan dat je dat hebt in Kathmandu.
Zo kwam ik er woensdag iets eerder dan de andere en heb ik ongeveer de hele avond gepoold met de jongens die er werken. heel gezellig.
En ook toen ze wilde sluiten en iedereen eigenlijk naar huis wilde (11 uur!) moest er eerst nog thee gedronken worden omdat het mijn laatste avond in Pokhara was! Super lief.
Op donderdag zijn Willeke, Michael, Inge (een vrijwilliger die ook in pokhara was gekomen) en ik weer naar Kathmandu gegaan.
Volgende week is het al weer de laatste week lesgeven... de tijd is echt omgevlogen.
Kus Anja
Ik heb er weer nieuwe foto's opgezet!
http://www.mijnalbum.nl/Album=3MPDF4I6
Afgelopen week hadden we voor de veranderding weer een festival. Tihar! Tijdens dit festival vereren ze veelal de dieren.
Zo zijn ze op donderdag begonnen. Deze dag moesten de mensen hier de kraaien (vogels) vereren. Zo moesten ze eerst een schaaltje eten aan de vogels geven voordat ze zelf mochten eten.
Op vrijdag waren de koeien aan de beurt. De koe is hier altijd al heilig maar op deze dag kregen de koeien een tika (stip op het hoofd) en een bloemen krans!
Op zaterdag waren de honden aan de beurt. Dit vond ik wel een beetje vreemd. want normaal lopen die honden gewoon los over straat en worden ze in mijn ogen af en toe een beetje mishandeld. Maar op deze dag kregen ze een tika en wat eten!
Op zaterdag ben ik ook met de bus naar Pokhara gegaan om daar samen met Willeke en Michael (2 van de andere vrijwilligers) het festival te vieren. De busrit duurt normaal ongeveer 6 uur maar doordat het festival was en iedereen dus vrij was, was het druk op de weg en duurde de busrit zo'n 2 uur langer. Maar gelukkig heb je wel hele mooie uitzichten onderweg dus daardoor was het wel te doen.
Ook begon op zaterdag het lichtfeest. Dit feest duurde 3 dagen. In Kathmandu hadden ze zelfs op vrijdag overal al lichtjes opgehangen. Het zag er super gezellig uit. Net kerstmis, alle straten versierd met gekleurde lampjes en huizen waar ze kaarsjes aansteken.
Zo ook in Pokhara. En bij het lichtfeest hoort blijkbaar dans op straat. Overal waren groepen met grote muziekinstalaties waar dan een paar jongens of meisjes bij aan het dansen waren. Mooi om te zien.
Op zondag ben ik samen met Willeke naar het dorpje Nirmal Pokhari gegaan. Dit is het dorpje waar Willeke en Michael vrijwilligerswerk doen en dus ook wonen gedurende de week. Ik mocht ook 2 nachtjes bij hun gastgezin slapen zodat ik de blangrijkste dag van het festival (de maandag; bai tika) bij deze familie mee kon maken.
Op zondag werd er nog niet veel gevierd voor het festival. Alleen de mannen waren de hele dag aan het kaarten. Willeke en ik besloten daarom ook om een stuk te gaan wandelen. Vanaf de berg waarop het dorpje ligt heb je een heel mooi uitzicht over Pokhara en de bergen die erachter liggen. Toen we na een tijdje gelopen te hebben weer terug wilde gaan naar het huisje van de familie, kwamen we een hele groep vrouwen tegen die allemaal in rode sari's gekleed waren. Ze vroegen of we mee wilde gaan. Oke! Wij dus mee.
We liepen naar een huis toe (was niemand te zien) en voor dat huis gingen ze liedjes zingen onderbegeleiing van een trom. Ook werd er gedanst (wij dus ook). Na een paar liedjes kwam er een man aanlopen en gaf de dames wat geld en rijst. Blijkbaar gaan tijdens dit festival verschillende groepen op deze manier rond om geld op te halen.
De dames gingen hierna door naar een ander huis, Willeke en ik vonden dat we ons steentje wel bijgedragen hadden en vervolgde onze route verder naar het huis van de gastfamilie.
Later kwamen er ook nog een paar kinderen voor 'ons' huis zingen om geld op te halen. Heel grappig. Wij vonden het wel iets weg hebben van 'sint maarten'.
En 's avonds (net toen we naar bed wilde gaan) kwam er nog een hele groep, incl. cd=speler en grote boxen!, dansen en zingen. (en dus geld ophalen). Was wel mooi om te zien maar ze bleven denk ik wel een uur! dus heel veel geld halen ze niet op, op zo'n avond!
Maandag was het Bai Tika. Dit is de belangrijkste dag van het festival. Het wordt ook wel de broertjes en zusjes dag genoemd.
Shrijanna, de dochter van de familie, vertelde aan Willeke dat Willeke en ik een sari aan moesten. Er werd een koffer tevoorschijn getoverd waaruit de sari's werden gehaald. We kregen een hele mooie roze sari aan. eigenlijk is het gewoon een hele lange doek die je op een Ingewikkelde manier om wikkeld. Gelukkig heeft Shrijanna hem voor ons omgedaan. Daarna zagen we er prachtig uit en voelde we ons ook wel een beetje speciaal! Een sari zit alleen niet heel gemakkelijk, je moest steeds opletten dat je niet op de stof ging staan.
Intussen was alles al klaar gezet voor de seremonie. Kaarsen, poeder voor de tika, borden met fruit en lekkers, bloemen kransen, enz.
Als eerste werden de tika's aan de jongens gegeven. De dochters van de familie gaven de tika's aan de 'broers' (ook de jongens die geen broers waren zoals michael, kregen een tika van de dochters). Na de tika kregen ze een bord met fruit en lekkers. Als dank moesten ze de zussjes geld geven.
Ook wij kregen een tika en een bord met fruit. Heel bijzonder om dit een keer mee te maken.
Om 1 uur kregen we ook eindelijk ons ontbijt (na de seremonie). Dit was Daal Bhaat. Maar wel een speciale (volgens Willeke) we hadden nu vlees en andere groentes.
Dinsdags zijn we terug naar Pokhara gegaan.
Op woensdag had ik lekker een dagje voor mezelf gepland. Met een bootje ben ik het meer over gegaan. en aan de andere kant van het meer kon je een berg op klimmen (via een pad) die naar de world peache pagoda lijdt. Hier ben ik een kijkje gaan nemen.
Je kon aan de andere kant van de berg weer naar beneden en dan kwam je (ongeveer) uit bij 'de waterval van Pokhara'. Tja na de Victoria Falls in Zimbabwe viel deze waterval natuurlijk een beetje tegen. Maar ook voor de andere toeristen (ik neem aan dat ze niet allemaal bij de victoria falls zijn geweest) viel hij denk ik tegen. Zo werden er meer foto's van mij gemaakt dan van de waterval. Ik was dan ook wel de enige blanke maar ik leek wel een beroemdheid of zo. Zelfs meisjes kwamen vragen of ze en foto van me mochten maken! Echt raar!
Verder ben ik veel op stap geweest in de Blues bar. Een heel gezellig tentje waar iedere avond een bandje speelt. Het is vooral gezellig omdat je hier meer contact hebt met de locals dan dat je dat hebt in Kathmandu.
Zo kwam ik er woensdag iets eerder dan de andere en heb ik ongeveer de hele avond gepoold met de jongens die er werken. heel gezellig.
En ook toen ze wilde sluiten en iedereen eigenlijk naar huis wilde (11 uur!) moest er eerst nog thee gedronken worden omdat het mijn laatste avond in Pokhara was! Super lief.
Op donderdag zijn Willeke, Michael, Inge (een vrijwilliger die ook in pokhara was gekomen) en ik weer naar Kathmandu gegaan.
Volgende week is het al weer de laatste week lesgeven... de tijd is echt omgevlogen.
Kus Anja
Ik heb er weer nieuwe foto's opgezet!
http://www.mijnalbum.nl/Album=3MPDF4I6
-
25 Oktober 2009 - 12:11
Willeke:
Ik vond het echt super gezellig dat je er was, al had ik dat al gezegd, haha. Tot volgende week!
xxxxxx -
26 Oktober 2009 - 18:42
Yvonne:
hoi anja
Feesten kunnen ze in Nepal als de beste.Voor al de dieren, erg leuk.
FOTOMODEL !!!! haha
maak er nog 2 hele fijne weken van.
veel liefs pap en mam XX -
27 Oktober 2009 - 18:29
Jan:
Hey anja
leuk om al je verhalen te lezen.
fijn dat je het naar je zin hebt, mooie foto's.
tot gauw.
gr. Jan -
28 Oktober 2009 - 09:27
Henny Bax:
Hoi Anja, wat is de tijd als je terug kijkt omgevlogen, zelfs voor ons. Dank je voor je medeleven, dat je daar nog tijd voor had!!!!Ik ben er vanochtend eens goed voor gaan zitten en heb je reisverslag gelezen(het is herfstvakantie hier) Geweldig, ongelooflijk wat je allemaal gezien en beleeft hebt. Ik zou er bijna jaloers op kunnen worden. Je ziet ooit programma`s op tv en dan denk ik, super mooi en jij leeft daar 3 maanden. Wat een ervaring. Nog even en dan weer naar huis. Het zal je toch zwaar vallen om de dingen daar achter te laten, maar thuis wachten er ook weer nieuwe dingen. Nog een fijne tijd, alvast succes met de voorbereidingen voor de terugreis en veilig weer thuis. Doei,groetjes van ons allemaall -
29 Oktober 2009 - 12:08
Jokeleenders:
Hoi Anja,
Ik schaam me een beetje dat ik nu pas reageer.Als ik het goed heb ben je over ruim twee weken al weer terug op Nederlandse bodem. Fijn om te lezen dat je het goed hebt gehad. Ik wens je nog een paar mooei laatste dagen toe en ik bel je weer! Het is al weer druk met vervangingen, dus als je bent uitgerust van de reis, wil ik je graag weer vragen om te werken.
Groeten Joke Leenders -
29 Oktober 2009 - 19:27
Linda:
Hoi Anja,
Schattige kindjes op de foto. Ga nog maar even goed van ze genieten! Voor je het weet sta je weer op Nederlandse bodem (incl. winterjas ;))
Xx Linda -
02 November 2009 - 16:06
Paul:
hoi anja
super wat je allemaal mee hebt gemaakt, mooie foto's,
een hele ervaring.
is dadelijk weer even wennen hier in het koude kikkerland.
geniet er nog van.
paul.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
